Peter Stark

Peter Stark Peter Stark (8 V 1888-9 XI 1932), fizjolog roślin, najkrócej pełniący swoją funkcję dyrektor Ogrodu. Urodził się w Karlsruhe w Badenii. W 1907 r. podjął studia w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe, jednak po dwóch latach przeniósł się na Uniwersytet we Freiburgu. Tam w semestrze zimowym 1911/1912 uzyskał promocję doktorską i uprawnienia nauczyciela akademickiego. Przez dwa lata pracował pod kierunkiem F. Oltmannsa, następnie studiował fizjologię roślin u L. Josta w Strasburgu. W 1917 r. habilitował się na Uniwersytecie w Lipsku, po czym został asystentem słynnego fizjologa W. Pfeffera. W 1922 r. powrócił do Freiburga i został profesorem botaniki leśnej. Odrzucił propozycję przeniesienia się do Eberswalde, ale w 1926 r. otrzymał powołanie na Uniwersytet Wrocławski, gdzie wakowały stanowiska dyrektora Ogrodu Botanicznego i dyrektora Instytutu Fizjologii Roślin. Godząc obie te funkcje, przepracował tu semestr letni 1927 r. i zimowy 1927/1928. Następnie wyjechał do Frankfurtu nad Menem, gdzie jako następca M. Möbiusa zamierzał rozbudować i unowocześnić Instytut Botaniczny. Plany te udaremniła ciężka, nieuleczalna choroba. Zmarł przedwcześnie, mając 44 lata. W swojej pracy naukowej Stark umiał pogodzić zainteresowanie dwiema bardzo odmiennymi dyscyplinami: fizjologią i geografią roślin. Jego pierwsze, prace dotyczyły zagadnien paleobotanicznych. W okresie freiburskim wykorzystywał opracowaną właśnie przez L. von Posta metodę analizy pyłkowej. Badał torfowiska w okolicy Jez. Bodeńskiego, a później na Dolnym i Górnym Śląsku. Największe sukcesy odniósł jednak na polu fizjologii roślin, szczególnie badając zjawiska wrażliwości roślin na bodźce zewnętrzne (geo-, hapto- i traumatotropizm). Oprócz tego próbował swoich sił w poezji lirycznej i satyrze.

Ważniejsze publikacje: Beiträge zur Kenntnis der eiszeitlichen Flora und Fauna Badens (rozprawa doktorska, 1912?), Zur Waldgeschichte Schlesiens (1929).



POWRÓT DO MENU