W PROGRAMIE:
Zwiedzanie z przewodnikiem wystaw: „Sukulenty Afryki” oraz „Sukulenty Meksyku” – w godz. 9–15, wejście o każdej pełnej godzinie (oprowadzanie ok. 30 minut), obowiązują zapisy.

DODATKOWE ATRAKCJE:
Kolekcja Narodowa rodzaju Hedera (Bluszcz)
Kolekcja Narodowa rodziny Bromeliaceae
Kolekcje Narodowe roślin wodnych
Kolekcja tropikalnych roślin użytkowych
Kolekcja paproci
Panorama Natury
Obserwacje ptaków odwiedzających Ogród zimą

Wystawy: „Sukulenty Afryki” oraz „Sukulenty Meksyku”

We wrocławskim Ogrodzie Botanicznym kolekcja sukulentów obejmuje ok. 650 gatunków z rodziny kaktusowatych (Cactaceae) i ok. 700 gatunków z innych rodzin. Termin sukulent pochodzi od łacińskiego słowa succulentus, czyli soczysty. Rośliny te występują w najsuchszych siedliskach pustyń, półpustyń oraz obszarów górskich obu Ameryk, Afryki Płd., Madagaskaru i Wysp Kanaryjskich.

Doskonale radzą sobie z długotrwałą suszą dzięki zdolności do magazynowania wody w wyspecjalizowanych tkankach zwanych miękiszem wodnym. Przed utratą wody chroni je wiele cech morfologicznych i anatomicznych, takich jak np. kulisty lub walcowaty kształt, gruba skórka, nalot woskowy czy bardzo liczne włoski. Modyfikacje budowy, tj. wytwarzanie miękiszu wodnego, ograniczenie utraty wody przez przekształcenie liści w ciernie (u kaktusów), i fizjologii (fotosynteza typu CAM) umożliwiły im opanowanie siedlisk skrajnie suchych. Rośliny ewolucyjnie przystosowały się do przetrwania warunków długotrwałej suszy.

Sukulenty dzielą się ze względu na organ magazynujący wodę na: łodygowe (do tej grupy należą przede wszystkim kaktusy i wilczomlecze), liściowe (agawy, aloesy, grubosze) oraz korzeniowe (przedstawiciele rodzin dyniowatych i trojeściowatych). Sukulenty są kserofitami (suchorostami), mają ograniczoną transpirację, a ich system korzeniowy jest słabo rozwinięty i stosunkowo płytki.

Rośliny te są szczególnie ciekawe ze względu na swoje przystosowania. Ich wygląd jest odzwierciedleniem warunków, w jakich występują w stanie naturalnym. Wśród wilczomleczy zaobserwować można zjawisko konwergencji (łac. convergere – upodabniać się), które polega na tym, że niektórzy przedstawiciele tego rodzaju do złudzenia przypominają rośliny z rodziny kaktusowatych. Z biologicznego punktu widzenia oznacza to, że w odlegle spokrewnionych grupach organizmów wykształciły się morfologicznie i funkcjonalnie podobne (czyli analogiczne) cechy. Kolekcja prezentowana jest w historycznej kaktusiarni, a także w dwóch szklarniach z ekspozycjami: „Sukulenty Afryki” oraz „Sukulenty Meksyku”. Największe okazy można zobaczyć w kaktusiarni. Rosną tu wiekowe agawy (Agave), wilczomlecze (Euphorbia) i kaktusy (m.in. Cereus jamacaru).

Wystawa „Sukulenty Meksyku” to szklarnia, w której pokazujemy wyłącznie rośliny występujące na obszarze tego kraju. Jeden z przedstawicieli rodziny kaktusowatych, opuncja (Opuntia), widnieje w godle Meksyku. W pejzażu dominują tu liczne gatunki kaktusów i agaw. Wystawa „Sukulenty Afryki” jest ekspozycją roślin występujących wyłącznie na terenie tego kontynentu.

Organizator:
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego, ul. Sienkiewicza 23, 50-335 Wrocław
Kontakt:
Karolina Sokołowska
e-mail: karolina.sokolowska@uwr.edu.pl